Een paard betekent vaak dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Hoe jonger het paard, des te groter die kans. Veulens moeten vaak nog veel leren, dus wondjes zijn vaak orde van de dag. Soms loopt alles net verkeerd samen en heb je pech. 

Gisteren ging ik Roza ophalen. Een dressuurveulen dat ik heb gekocht voor de fokkerij in de toekomst. Alles ging voorspoedig. Uit de stal gehaald bij mama, ingeladen en met tien minuten waren alweer op pad. Na een rit van een uur en veertig minuten kwamen aan bij de wei. Eerst de laatste twee volwassen merries eruit gehaald, ook dat ging heel gemakkelijk. Vervolgens Roza op het nieuwe stuk gezet en daar de andere vier veulens bijgezet. Het ging prima, ze waren lekker aan het rennen en elkaar aan het aftasten, totdat Rajah ineens vol met twee benen uithaalt naar Roza. Helaas raak. Normaal gesproken geen enkel probleem natuurlijk, hoort erbij en zal niet de laatste optater zijn die ze zal krijgen. Probleem was alleen dat de hoeven Rajah blijkbaar wat scherp waren, dus die heeft achterop haar bil een grote winkelhaak getrokken met de trap. Gewoon pech. Als Roza net 1 galopsprong meer had genomen, de trap net 1 seconde later was geweest, ze een dikkere vacht had gehad, was er waarschijnlijk niks aan de hand geweest. Het was een samenloop van omstandigheden dat zorgde voor een stuk biefstuk dat uit de grote winkelhaak hing. Dat moest gehecht worden. Dierenarts gebeld, stal gebeld want ze kon niet op de wei blijven en toen moesten we haar vangen. Gelukkig waren we met veel, maar er zat zoveel adrenaline in dat kleine ding dat die zich nooit ging laten vangen. Lopen kan ze wel, dat heeft ze uitgebreid laten zien. Na een half uur, plan B, door het weiland waar de mama van Rajah nu stond, weer richting de trailer. Daar is een kleiner verhard stuk wat omheind is. Dat ging eigenlijk heel soepel, ze had zelf al wel door dat ze daarvandaan kwam en dat voelde voor veiliger. Op het harde was het wat gladder, dus ze werd voorzichter en ik kon heel makkelijk een touwtje om haar nek doen en daarna het halster. Weer super braaf de trailer op met een grote sprong en we waren weer op weg naar stal waar de dierenarts ook net aankwam.  

Op stal wat verdoving gegeven, maar door alle adrenaline moest er redelijk wat in. Ondanks dat het heel veel indrukken waren en een dierenarts aan haar zat te plukken, was ze echt heel lief. Ze heeft niet 1x haar been naar de dierenarts opgetild. Wel wat uitbreekacties, maar die waren op 1 hand te tellen. Gouden karakter. En de bilspier is weer met een paar hechtingen aan elkaar gezet, wond is mooi dichtgenaaid en ze is jong dus prognose is dat het allemaal weer goed gaat helen. Over 2 weken mogen de hechtingen eruit, in de tussentijd de hoeven van de hooligans maar even laten doen zodat alle scherpe randjes eraf zijn en dan nog maar eens proberen. Dat ze nog een paar klappen gaat krijgen hoort erbij, maar elke keer grote open wonden is natuurlijk niet de bedoeling.  

Hoort bij het hebben van veulens, en ik probeer altijd maar de voordelen van alles in te zien. Op deze manier leert ze mij een beetje kennen, leert ze hoe het is om op een drukke stal te staan, ik zie het maar als een groot leermoment voor haar. En over 2 weken als de hechtingen eruit gaan, mag ze weer bij de hooligans die hopelijk snel haar vriendjes zullen worden.  

Gisteren was gewoon zo’n regenachtige gure dag waarop alles niet helemaal ging zoals gepland. Enige wat je dan kan doen is je aanpassen en go with the flow. Het is wat het is en daar zal je op moeten handelen. Dit wordt in ieder geval de eerste entry van blessures in Roza haar Equestrian Journal. 

As a horse owner you probably know what I mean. Horses’ equals accident prone. The younger the horse, the greater the odds they get injured. They are still learning and often put themselves in situations that result in cuts and bruises. Sometimes everything lines up just wrong.  

Yesterday I went to pick up Roza. A dressage foal I bought for my future breeding program. All went well. We got her out of the stable where her mum stayed, loaded her up and within 10 minutes we were on our way back. After an hour and 40-minute drive we arrived at the fields. First, we removed the 2 remaining mares. When perfectly. Then we put Roza in the new field and added the other 4 foals. They were running about, getting to know each other. All was going as predicted. Until Rajah (my jumping foal from this year) decided to kick out with 2 legs towards Roza. Full hit. Normally not a problem, part of the deal and it won’t be the last kick she will receive as the newbie. Problem was that Rajah her hooves must have been quite sharp, she sliced through quite a bit of skin and muscle on her bum. Just bad luck. If Roza had taken one more stride, got kicked 1 second later, had a fluffier coat, it probably would have been fine. Just a bundle of factors lining up and resulting in a cut big enough for a lot of stitches. Called the vet, called the stable since she couldn’t stay in the field, and then she needed to be caught again. Luckily, we were with many. She was full of adrenaline and would not let herself be caught. At least she showed she can move, hence I bought her in the first place. After half an hour I decided it was time for plan B: get her out of this field into the field next to it where Rajah’s mum was now and then back to the trailer. There is a small fenced bit with concrete where it would be easier to catch her. That went very well, she somehow knew she came from there and thought that would be the safest place for her. It was bit more slippery, so she got more careful. I could get a line around her neck and the halter on. We loaded her up again with a big jump and we were on our way again. The vet arrived at the same time and we walked her to a stable.  

In the stable she was administered sedation, but she burned through that pretty quick so some more went in. Even with all those new impressions and a vet closing her up, she was very sweet. She did not even once lift her leg towards the vet. She did rear once and tried to break out of my hold when the vet was reaching for the bottom part of the muscle, but it wasn’t much. Golden character. Her bum muscle was reattached, the skin was closed again, and prognoses is good. She is young so it will probably heal nicely. In 2 weeks the stitched can come out, in the meantime the hooved of the hooligans need to be trimmed, and then we will try again. She will receive some more kicks, but let’s prevent the open wounds as much as we can.  

All part of the deal when owning foals. I try to look at the positive side of things. This way she can get to know me a bit, she learns what life is like at a busy stable, let’s look at it as a big learning curve for her. And in 2 weeks when the stitches are out, she can go back into the field with the hooligans, who will hopefully become her friends soon.  

Yesterday was just a typical rainy day where everything deviates from the plan. Only thing you can do is adjust and go with the flow. It is what it is and you will have to act upon what happens. This at least will be Roza her first entry in the injuries page of the Equestrian Journal.