Wellicht herken je dit wel: je zit te kijken naar een combinatie dat een parcours van 1,35 rondspringd. Vanaf de kant of op tv lijkt dat simpel. Je rijdt een rondje en komt een aantal obstakels tegen. Hoe moeilijk kan dat nou werkelijk zijn?

Nou, springen is helemaal niet zo makkelijk als dat het lijkt. Er zijn talloze dingen die je tegelijkertijd moet doen als ruiter. Net zoals bij de andere disciplines gaat het niet vanzelf. Ik ben geen springheld, wel leergierig en het is een tak van de sport waarin ik zou willen verbeteren. Doel is om ooit te starten en een winstpunt in de L de bemachtigen. Die weg is nog lang en we zijn nu een keer gestart op een oefenparcour 50-70 cm en 80 cm. Daar ben ik al ontzettend trots op!

Nu had ik weer springles een tijdje terug. Ik had wat spanning vanwege een weigering een paar weken daarvoor. Het kwam erop neer dat ik bij elke hindernis te veel wilde regelen: of te vroeg gaan meezitten, grondtempo niet goed, paard niet correct voor de hindernis zetten, twijfelen (gaat hij wel deze keer), te veel of te weinig been. Met andere woorden ik was aan klungelen. Nu heb ik een instructrice die perfect past bij mijn persoonlijkheid plus onzekerheid in het springen. Als ik zeg: mag die wat lager, dan zegt zij stel je niet aan dit kun je gewoon. Als ik te veel doe, word ik duidelijk herinnerd aan het feit dat ik de basis moet aanhouden en niet zo veel moet willen regelen. Ik heb een toppaard die mij telkens weer redt, de knoppen zitten erop, hij neemt me wel mee. Het mooie is, ik doe het nog ook. Korte lijnen, hoogte, het maakt niet uit. Voor ik het weet heb ik het gehele parcours gesprongen met verschillende hoogtes, lijntjes, plankjes, alles door elkaar. Als instructeur weet ik heel goed uit te leggen aan mijn combinatie hoe, wat, waar en wanneer. Het zit tussen mijn oren, want ben ik weer alleen aan het springen, slaat die twijfel weer toe: wat als ik een fout maak? Het maken van fouten hoort erbij. Het is een leerproces.

Springen is inderdaad niet zo makkelijk en er zijn veel dingen waar je aan moet denken. Dit zijn de basiselementen waarop ik zelf focus om te verbeteren bij elke sprong:

1. Grondtempo

Dit is ontzettend lastig. Een goed grondtempo moet je een aantal keer gevoeld hebben en blijven oefenen. Zelf heb ik bijvoorbeeld mijn paard soms net niet actief genoeg doordat ik hem te veel bij me houdt. Een goed grondtempo wil niet zeggen sneller, je paard moet actief naar voren galopperen, van achter naar voren. Het springen wordt voor je paard dan ineens een stuk makkelijker net als dat het voor jou makkelijker wordt de juiste afstand en aanrijlijn te bepalen.

2. Zitten

Op je kont zitten tussen de hindernissen. Iets waar ik niet zo goed in ben. Ik heb bijvoorbeeld de neiging om alvast ‘klaar’ te gaan zitten voor de sprong. Big no no, want je zit je paard immens in de weg. Netjes rechtop op je kont blijven zitten en pas als je paard afzet mee zijn op de sprong. Na de sprong ook weer netjes op je kont gaan zitten zodat jullie beiden in balans kunnen blijven.

3. Kijken waar je naartoe gaat

Misschien herken je dit wel, boven de sprong even kijken of je paard goed gaat landen, wat totaal nutteloos is, want de hulp voor de andere galop had je al moeten geven, of dat je gewoon naar je huidige hindernis blijft kijken in plaats van eroverheen rechtuit of naar de volgende. Ik maak die fout voornamelijk bij hindernissen die ik zelf spannend vind. Ik blijf daar tijdens de sprong te veel mee bezig, terwijl ik al bezig zou moeten zijn met waar we daarna naartoe gaan. Blijven kijken waar je naartoe gaat over de hindernis heen.

4. Je aanrijlijn

Een nette wending rijden zodat je mooi in het midden van de hindernis uitkomt en je paard op de juiste positie van afzet brengt. Klinkt heel logisch. Het is alleen niet makkelijk. In die wending en aanrijlijn mag je je grondtempo niet verliezen. Je moet je wending dusdanig timen dat je aanrijlijn netjes in het midden van de hindernis is, zeker in de korte wendingen, omdat je weinig grond hebt om te kunnen corrigeren. Je paard op de juiste plek van afzet brengen is lastig. Sommigen hebben er ‘oog’ voor, anderen moeten dit gewoon oefenen zodat je het gaat voelen. Basis is wederom een goed grondtempo naar de hindernis en de hindernis op je af laten komen. Als je de galop van je paard goed kent, kun je op een gegeven moment gaan inschatten hoe je het beste je wending kan rijden om hem op de ideale plek van afzet te krijgen in dat grondtempo.

Een paar punten om te onthouden rondom die hindernis: been om je grondtempo vast te houden, blijven zitten op je kont voor en na de hindernis, blijven kijken waar je naartoe gaat over de hindernis heen en je aanrijlijn netjes in het midden rijden en de hindernis op je af laten komen. Het wordt bijna een soort mantra: Been, zitten, kijken, wachten, been, zitten, kijken, wachten…

Hoe je doel bereiken? Oefenen, oefenen, oefenen. Doen en fouten maken is de enige manier. Door te leren van je fouten en het elke keer weer een klein beetje beter te doen, ga je stapjes vooruit. Dat kost tijd en energie, die wij paardenmensen met alle liefde spenderen aan onze viervoeter. Les blijven nemen is net zo belangrijk. Zoek iemand die je vertrouwen geeft en je helpt te verbeteren. Ik ga in ieder geval weer braaf elke week die sprongetjes oefenen om stapje voor stapje minder te gaan klungelen en meer vertrouwen te krijgen in mijn eigen kunnen. Ik bof maar met zo’n top leerpaard.

Perhaps you recognize this: you are watching a combination jumping a 1.35m course and that looks very easy. You ride around in a canter and occasionally come across an obstacle. How hard can it be right? 

Well, jumping is not as easy as it looks. There are a gazillion things you have to do simultaneously as a rider. Just like any other discipline it is not something that just happens automatically without any effort. I am not a real daredevil, so jumping sometimes is a challenge. I am willing to learn though and it is something I want to improve. The ultimate goal is to start competing and achieve a point in the L class.  

A while ago I had a jumping lesson. I dutifully take lessons every week alternating dressage and jumping. I had a bit of tension due to a stop we had few weeks before. Point was I was trying to arrange too much myself around a jump: sitting forward too soon, not a decent rhythmic canter, not placing my horse in front of the jump correctly, doubt (will he go this time), too much or too little leg. In other words, I was messing around. Luckily, I have an instructor that fits my personality and insecurities in jumping perfectly. If I say ‘can we lower that one’, she will say ‘stop whining, you can do this easily’. If I am trying to arrange too much, I get reminded to stick to the basics and stop the control freak moments. I have a great schoolmaster who will save me when I mess up (well, most of the time), all the buttons are there, he will take me over. Fun part is, when she says that I actually just do it. Difficult lines, heights, doesn’t matter. Before I know it, I have jumped an entire course with different heights, lines, boards, all mixed up. As an instructor myself I know very well how to explain to my pupils how to do what at a specific time. The doubt and insecurity is all between the ears, because when I am jumping by myself again, that doubt hits again: what if I make a mistake? Making mistakes is part of the process. Key take-away? You learn from them.  

So, jumping is not as easy as it seems and there are a lot of things you need to think about. The basics I focus on are the following: 

1. Rhythmic canter
   This one is very hard. A good rhythmic canter is something you have to have experienced and keep training on. For example, I do not always have my horse active enough because I tend to keep him with me too much, on the brakes. A good canter is not faster, but more active from hind to front. Jumping will become easier for your horse as well as for you as a rider when you have a rhythmic canter. So will determining the correct distance as well as your approach line.  
2. Sit
   Sitting back on butt in-between the jumps. Something I am not very good at. I tend to ‘be ready’ in front of a jump and keep standing afterwards. Big no no, because you are hindering your horse immensely. Sitting straight on your butt is key. Only when your horse jumps you go with him. Afterwards you gently sit back down again so you can both keep you balance. 
3. Looking 
   This is something most of you might recognize (I see this a lot in teaching as well): when you are mid-air or just landing checking if your horse is in the correct canter. Totally useless since you should have given the correct aid before the jump. Or you keep looking at the jump you are clearing instead of over it toward the point you are meant to go. I mainly make this mistake at jumps that give me tension (the ones that have bright white boards for example). I keep my attention on that jump instead of on the next one, where my focus should be. So, keep looking in the direction you want to go.
4. Approach line 
   Riding a correct turn so you end up straight in the middle of a jump and placing you horse correctly in front of a jump. Sound logical right? It is, but it is not easy to do. During your turn you cannot lose your rhythmic canter. You have to time your turn is such a way it will set you up in the middle of the jump, especially in very short turns since you do not have room to correct anything. Placing your horse correctly can be difficult. Some have ‘eye’ for it, others have to train for it. Key is you need to develop a feel for a correct distance. Again a rhythmic canter and waiting for the jump, let it come to you, is very important. When you get to know your horses canter, you will get better at estimating the distance and most ideal turn to get your pacement right.  

Things to remember: leg to keep your rhythmic canter, stay seated before and after the jump, keep looking where you are going beyond the jump, keep you approach line straight and in the middle, wait for the jump to come to you. Might just become a new mantra: leg, sit, look, wait, leg, sit, look, wait… 

How to reach your goal? Practice, practice, and more practice. Just doing it and making mistakes is the only way. By learning from your mistakes, you can improve yourself a bit every single time. Yes, it takes time and costs energy, but for us horse people that is something we love to spend on our most beloved friend. Keep taking lessons is just as important. Find someone that boosts your confidence and helps you improve over time. Me? I am dutifully going to practice jumping every week so I can grow and learn. Perhaps stop messing around every time I see one with a board. Who knows. I just know I am lucky with my awesome schoolmaster.